Dzisiaj po raz pierwszy poczułam, że w Paryżu trwa właśnie najważniejsze święto ogólnoświatowej mody. W agencji wszyscy zabiegani, zapracowani i zestresowani. Na ulicach pełno długonogich wieszaków, taszczących w torbach obowiązkowo: książkę ze zdjęciami, szpilki, butlę wody. Żadna z tych odzianych w czarne koszule i skórzane leginsy chudzin nie chodzi, ale biega – przemierza miasto sprintem. Najczęściej w wygodnych Nike’ach czy Reebok’ach. Ja niestety tego sezonu nie robię, tak zaplanowali odpowiedni ludzie w Women i muszę wierzyć, że chcieli jak najlepiej. Nie jestem więc tak morderczo zabiegana, tak koszmarnie zmęczona i okrutnie niewyspana. Chociaż nie będę ukrywać, że wolałabym sto razy bardziej pojawić się na wybiegu, nawet za cenę maksymalnego wysiłku fizycznego 😉 Póki co jednak nakierowuję wszystkie swoje siły w walkę z chorobą, która nie odpuszcza mi od tygodnia, a nawet z dnia na dzień pogłębia. Wczorajsze apogeum kaszlu i kataru praktycznie zwaliło mnie z nóg i dzisiaj postanowiłam ostatecznie rozprawić się z tym paskudnym przeziębieniem. Dostałam aż cztery castingi, zaplanowałam ważne spotkanie, ale jeśli zdrowie odmówi mi posłuszeństwa, to żadna praca i tak nie będzie miała sensu. Najważniejszym celem na dziś będzie kupno miodu, cytryny i czosnku, wygrzanie się wieczorem pod kołdrą i przyjęcie hektolitrów gorącej herbaty.
